امروز توی فیسبوک یکی از دوستان نوشته بود "علی کردان مرد" خبر به همین سادگی بود. نه تاسفی و نه تاثری در حقیقت من هم از شنیدن خبر مرگ کردان ابتدا خوشحال شدم چونکه پافشاری بر تقلب و دروغگویی را در جلسه استیضاح ایشان شنیده بودم . اما لحظاتی بعد غمگین شدم نه به خاطر علی کردان که به خاطر کرامت انسانها .همیشه معتقد بودم انسان شریف است و به یاد شعر حافظ افتادم که
آسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه فال به نام من دیوانه زدند
از خود متاثر شدم چونکه همواره ارزش و احترام خاصی برای ذات بشریت قائل بودم و حال چه شده که از شنیدن مرگ انسانی
خلقی شاد می شوند؟ ممکن است انسانهای زیادی باشند که از آنها دل خوشی نداریم و حتی بعضیهاشان هم دستهای آلوده به خون نیز دارند ولی بهیچ وجه راضی به مرگشان نیستیم چونکه نفس انسانها تا آخرین لحظه عمر تغییر پذیر است پس این فرصت را به همه بدهیم .
خداوندا زندگی ما را چنان قرار ده که بعد از مرگمان به نیکی از ما یاد کنند. آمین
